اگه باحوصله خوندید و فیض حاصل شد ما رو از دعای خیرتون فراموش نکنید

روايت شد از حضرت فاطمه
حديث شريفی برای همه

که روزی حبيب خدا مصطفی
ابوالقاسم احمد رسول خدا

محمد(ص) شهنشاه دنيا و دين
که ما را پدر باشد آن مه جبين

قدم رنجه فرمود در خانه ام
منور از او گشت کاشانه ام

بفرمود يا فاطمه بر تو باد
سلام از من ای دخت نيکو نهاد

بدو عرض کردم که ای نامور
ز من برتو بادا سلام ای پدر

سپس گفت آن شاه خوبان به من
که ضعفی شده عارضم در بدن

بگفتم پدرجان ز ضعف شما
نباشد پناهم به غير خدا

مرا گفت ای دختر بردبار
کسای يمانی ما را بيار

بپوشان مرا در کسای يمن
بپوشانم او را سراسر بدن

چو کردم به رخسار خوبش نگاه
رخش می درخشيد مانند ماه

درخشيدنی چون مه چارده
بر آن ماه هرلحظه کردم نگه

چو پوشاندمش جامه را بر بدن
پس از ساعتی از در آمد حسن

چو فرزند دلبندم از در رسيد
سلامی بداد و جوابی شنيد

بگفتا که ای مادر مهربان
رسد بوی خوش بر مشام آنچنان

که گويی بود بوی جدم رسول
به پاسخ چنين گفت با وی بتول

که ای نور چشمان مادر، حسن
بهين ميوه ی نورس قلب من

بلی، جد تو رفته زير کسا
به زير کسا خفته آن پارسا

حسن رفت نزديک جدِّ گرام
چنين گفت بعد از ادای سلام

که ای جد من ای رسول خدا
دهی اِذنم آيم به زير کسا؟

جوابش چنين داد خيرالبشر
تو را باد از من سلام ای پسر

تويی وارث و صاحب حوض من
مجازی که داخل شوی ای حسن

به زير عبا رفت آن نور عين
پس از ساعتی از در آمد حسين(ع)

حسين کرد با مادر خود سلام
سپس گفت از مهر آن نيکنام

که ای مادر خوب فرخ سرشت
مشامم شده پر ز بوی بهشت

که گويی در اين کوی جدَّم بود
چنين بوی خوش بوی جدَّم بود

بگفتا به او مادر: ای نور عين
تويی ميوه ی قلب مادر حسين

بلي، جدّ والای تو با حسن
به زير کسا خفته اند آن دو تن

چو بشنيد آن کودک مه لقا
چنين پاسخ از مادر باوفا

به نزد کسا رفت و گفتا سلام
حضور همايون خيرالأنام

سپس گفت ای جد والا تبار
رسولی که حق کرده ات اختيار

مرا می دهي اِذن آيم به پيش؟
پذيری مرا در کسا نزد خويش؟

چنين داد شاهنشه دين جواب
سؤال حسين زاده ی بوتراب

تورا باد از من سلام ای پسر
تويی شافع امتم سر به سر

به تحقيق رخصت دهم بر شما
که آيی به زير کسا نزد ما

حسين شد چو داخل به زير کسا
بيامد ز در شير حق مرتضی

بگفت السلام عليک يا بتول
سلامم به تو باد دخت رسول

چو زهرا شنيد از علی اين سخن
بگفتا به تو باد ای بوالحسن

سلام من ای سرور مؤمنين
وصيِّ به حق، ای امام مبين

علي گفت ای دخت خيرالأنام
رسد بوی خوش مر مرا بر مشام

به نزد من اين بوی خوش گوييا
نشايد جز از خاتم انبيا

که باشد عزيز و دل آرای من
اخيّ و پسر عمّ و مولای من

بگفتا بلی؛ با حسين و حسن
به زير کسا خفته شاه زمن

علی با خبر شد چو از ماجرا
روان گشت با وجد نزد کسا

بگفت السلام ای رسول خدا
دهی رخصت آيا ز احسان مرا؟

که با اِذنت ای خاتم انبيا
بيايم به پيش تو زير کسا

سلام ورا رهبر بی قرين
جواب حکيمانه داد اين چنين

به تو ای برادر سلام از من است
که چشمم به ديدار تو روشن است

تويی صاحب سيف و علم و قلم
به دست تو باشد لوا و علم

به تحقيق رخصت دهم بر علی
که باشد علی ذات حق را ولی

علی گشت وارد به زير کسا
حضور شريف حبيب خدا

چو من ديدم اين چار تن رفته اند
به زير کسا نزد هم خفته اند

روان گشتم از شوق سوی کسا
رسيدم به نزديک آن چار تا

سپس عرض کردم سلام ای پدر
سلام ای پدر ای مرا تاج سر

مرا می دهيد اِذن تا با شما
شوم ملحق و آيم اندر کسا؟

پدر داد پاسخ به دختر چنين
سلام پدر بر تو ای نازنين

تويي دختر و پاره ای از تنم
کجا ديده و دل ز تو برکنم

بيا در برم ای عزيز پدر
که ام ابيهايی و خوش سيَر

چو زهرا مکين شد به زير کسا
کسا عزتی يافت بی انتها

محمد(ص)، علی(ع)، فاطمه(س) با حسن(ع)
حسين(ع) پنجمی شد در اين انجمن

چو رفتند اين پنج تن در کسا
کسا شد منور چو عرش خدا

رسول خدا از دو سوی کسا
سوی آسمان برد دست دعا

که يارب ز الطاف بی انتها
تو محظوظ کن اهل بيت مرا

هم اينان رعايت ز من می کنند
هم اين ها حمايت ز من می کنند

بود لحم ابدانشان لحم من
بود خونشان خون من در بدن

اذيت کند هر که اين چار تن
اذيت نموده ست بر جان من

کسی گر که غمگين کند حالشان
مرا کرده غمگين ز احوالشان

هر آن کس که جنگ است با اين چهار
مرا کرده با جنگ خودشان دچار

به صلحم اگر صلح گيرند پيش
وگرنه شود خاطر من پريش

هر آن کاو نمايد بر آنها ستيز
ستيزم به او موقع رستخيز

محبّ محبّان آنان منم
به خشم بد انديششان دشمنم

بود اهل بيت من اين چار تن
که روشن ز آنان بود چشم من

من از اين چهار؛ اين چهار از منند
که پاکيزه گفتار و دل روشنند

خدايا به برکات و غفران خود
رضای خود و لطف و احسان خود

نما شامل حال اين چار تن
نظر کن خدايا ز رأفت به من

از آن ها پليدی همی دور کن
دل و ديده شان را پر از نور